Het mag wel gek klinken maar fastfood eten als je ziek bent, is soms beter dan een slaatje met tomaat. Dat zegt Elisabeth De Waele, professor aan de Vrije Universiteit Brussel in een aflevering van de ‘Universiteit van Vlaanderen’.
Gezonde voeding
Om te begrijpen waarom een hamburger met kaas gezonder kan zijn dan een groene salade met tomaat moeten we een onderscheid maken tussen gezonde voeding in een preventieve fase en in een ziektegeval. Malnutritie, een vorm van ondervoeding, betekent dat we selectief bepaalde voedingsstoffen opnemen en andere links laten liggen. We bouwen tekorten op.
Ook kan het zijn dat onze maag en darmen tijdelijk niet in staat zijn om bepaalde voeding op te nemen in het lichaam. En malnutritie is vooral een probleem bij zieke mensen. Bij ziekte treedt er vaak koorts op of zijn er ontstekingen waardoor het metabolisme verandert en daarom is het belangrijk om anders te eten wanneer je ziek bent. En dat eten bestaat onder meer uit vetstoffen, suiker en eiwitten.
Meer calorieën als je ziek bent
Als je gezond bent, heb je gemiddeld 20 à 25 kilocalorieën per kilo lichaamsgewicht per dag nodig. Als je ziek bent, stijgt dat naar 30 kilocalorieën of 1,3 à 1,5 gram eiwit per kilogram lichaamsgewicht per dag.
Voor iemand die 66 kilo weegt, komt dat neer op 86 gram eiwitten per dag.
Als we de voeding bekijken dan zien we dat er in een hamburger veel meer calorieën, eiwitten en vetten zitten dan in een boterham met confituur. Je krijgt dus ook meer energie en brandstof.
In een boterham met confituur, je kan er zelfs een salade bij eten, zit 3 gram eiwitten, in een hamburger is dat 21 gram. Het is dus veel moeilijker om je behoefte, terwijl je ziek bent in te vullen met een salade dan met fastfood.
Maak het jezelf dus gemakkelijk en kies tijdens de beperkte periode dat je ziek bent, voor dingen die je graag eet.
Fastfood
Fastfood of gemaksvoedsel is een verzamelnaam voor voedsel dat snel bereid en geserveerd wordt en relatief goedkoop is. Het wordt doorgaans verkocht bij daarvoor gespecialiseerde restaurants en kraampjes zoals snackbars.
De fastfoodindustrie is een zeer grote, lucratieve industrie, die groeit doordat mensen steeds minder tijd nemen om zelf te koken.
Fastfood omvat een groot aantal verschillende soorten voedsel.
In Europese landen en Amerika kent men als fastfood vooral friet, kroketten, frikandellen, eierballen, bamischijven, hamburgers, pizza’s en broodjes met gyros, döner kebab, shoarma of falafel en fish and chips.
In Aziatische landen staan echter andere gerechten als fastfood bekend. Zo zijn er in Japan veel kraampjes waar sushi kan worden genuttigd als snelle hap. Ook noedels, rijst en vleesgerechten uit onder andere de Chinese keuken gelden in Azië als fastfood.
In het Midden-Oosten is vooral kebab en shoarma populair.
Geschiedenis fastfood
Het concept van snel klaar te maken gerechten die bij speciale verkooppunten te krijgen zijn is al oud. Reeds in het Romeinse rijk waren in de grote steden gaarkeukens en kraampjes waar brood en wijn werd verkocht. Vooral de arme burgerij was van straatverkopers afhankelijk voor hun voeding. De verkopers verkochten naast brood en wijn ook porties gekookte groente.
In de middeleeuwen trof men in grote steden als Parijs en Londen ook verkopers aan die voedsel verkochten op straat, zoals taarten, wafels, pannenkoeken en graanproducten. In plaatsen gelegen aan zee omvatte dit “fastfood” vaak ook vis en andere zeedieren.
Toen na de Eerste Wereldoorlog in de Verenigde Staten de auto aan zijn opmars begon, deden de eerste drive-inrestaurants hun intrede. Het bedrijf White Castle werd in 1921 opgericht door Billy Ingram en Walter Anderson in Wichita, Kansas.
White Castle wordt gezien als de eerste fastfoodketen ter wereld. Rond dezelfde tijd deden ook andere verkopers van fastfood, met ketens in meerdere steden, hun intrede. Enkele ontwikkelden zich tot grote multinationals, zoals McDonald’s, Burger King, Pizza Hut, Kentucky Fried Chicken en Subway. Een grote Nederlandse fastfoodketen is de Febo. In België is het bekendste voorbeeld Quick.
Bronnen: Nieuwsblad, Wikipedia
